بنزین یا Petrol یک مشتق نفتی مایع است که به عنوان سوخت در موتورهای احتراق داخلی استفاده می شود. همچنین این ماده را به خاطر قابلیت رقیق کردن رنگ به عنوان حلال می شناسند. عمده بنزین را هیدروکربن های آلیفاتیک که از تقطیر جزء به جزء نفت خام و ترکیب با ایزواکتان و هیدروکربن های آروماتیک بنزن و تولوئن بدست می آیند، تشکیل می دهد. این سوخت را نخستین بار در آلمان «بنزین» ‌نامیدند. بر خلاف تصور برخی که فکر میکنند نام بنزین از نام برتا بنز (Bertha Benz) گرفته شده (که در سال ۱۸۸۸ برای رانندگی از شهر مانهایم به شهر فورتزهایم از داروخانه بنزین مورد نیاز خود را خریداری میکرد)، این نام از ماده شیمیایی بنزن می‌آید. در بسیاری از کشورها و زبان‌ها نیز نام آن بنزین یا بسیار شبیه به بنزین است. نام «بنزین» در فارسی نیز از زبان‌های دیگر (احتمالا روسی) گرفته شده است. در بیشتر کشورهای مشترک المنافع، به استثنای کانادا، از عبارت «پترول» (به معنی روغن سنگ) استفاده میکنند. عبارت گازولین عمدتا در آمریکای شمالی به کار می‌رود که معمولا در کاربردهای محاوره‌ای «گاز» گفته می‌شود که باید بتوان در زمینه کاربرد آن را از سوختهای گازی از قبیل گاز نفت مایع مورد استفاده در موتورهای درون‌سوز کاملا متمایز کرد. کلمه «بنزین» در انگلیسی بریتانیایی به یک مشتق دیگر نفت که در چراغ به کار می‌رود اشاره دارد و به هر حال این مورد استفاده امروزه رایج نیست. کلمه گازولین (gasoline) در سال ۱۸۶۵ از کلمه گاز گرفته شد. اگرچه هنوز رسما به عنوان علامت تجاری ثبت نشده بود رقبای کارلس عبارت Motor Spirit را به کار می‌بردند. بنزین موتور، عمدتا” مخلوطی از هیدروکربن های سبک مایع (C5 /C10 ) است که دامنه تقطیری از ۳۸ تا ۲۰۵ درجه سلسیوس را در بر می گیرد. در ساخت بنزین موتور، برش های مختلف نفتی به اضافه مواد اکسیژنه، به منظور بالابردن کیفیت( از جمله آرام سوزی ) و همچنین شاخص رنگ به کار می رود. در این فرآورده از سرب به عنوان بالا برنده عدد اکتان استفاده نمی شود. پیش از اختراع موتورهای درون‌سوز در نیمه‌های قرن نوزدهم، بنزین را در بطری‌های کوچک برای کشتن شپش و تخم آن می‌فروختند. در آن زمان کلمه پترول نام تجاری بنزین بوده و این روش درمان بعلت خطر شعله ورشدن و خطر ایجاد حساسیت پوستی برای مدت طولانی به کار نرفت. .